#13

Rose

Głowa mnie boli w chuj. Wielokrotnie w moim życiu miałam kaca, żadna nowość. Ale dzisiaj daje popalić. Zawsze to powtarzasz. Cicho moja podświadomość.

-Heeej-obok mnie przeciągnął się Harry.

W samych bokserkach.

W moim łóżku.

Czy on był tutaj całą noc??

-Co się stało poprzedniego wieczora?-wyszeptałam. Miałam sucho w gardle.-Czy my...?

Nic nie odpowiedział. Znam już odpowiedz.

-Byłaś cholernie pijana-oznajmił.-Było fajnie-mruknął, ocierając ustami o moje ramię.

-Nie pytam jaka byłam, tylko czy się z tobą pieprzyłam?!-wybuchnęłam.

-Spokojnie-Styles podszedł do tego kompletnie na luzie.-Nie. Tylko się rozebrałaś...do bielizny.

-O mój Boże...-chowałam twarz w dłoniach.-Co jeszcze?

-Chciałaś przelecieć jakiegoś kolesia w klubie, w ostatnim momencie cię uratowałem.

-A jak to się stało, że jestem tutaj?-wskazałam na pokój.

-Zaczęłaś się rozbierać na ulicy, więc wniosłem cię do pokoju, sama mnie rozbierałaś...

Poprosiłam żeby nie wgłębiał się w szczegóły i rzuciłam jeszcze raz do spania. Sen szybko nadszedł. Ostatkiem świadomości słyszałam jak Harry się ubiera i wychodzi.

Liam

Tak jak myślałem. Nie była spokojna. Wychodziła kiedy chciała i gdzie chciała, często przez okno, nie chciała mnie słuchac. Traktuje mnie jak zero. A ja sobie na to nie pozwolę. I nawet mam coś co ją powinno przekonać.

-Charlie-zapukałem do drzwi.

-Wejdz-odpowiedziała.

Siedziała na łóżku, czytając jakąś książke, a z radia leciała jakaś piosenka, której tytułu nie znam.

-Co?

 -Musisz się uspokoić-usiadłem obok niej.-Nie możesz cały czas uciekać, to nic ci nie da...

-Zamknij się! Nie będziesz mi rozkazywał. Nie masz takiego prawa!

-Ale chyba nie chcesz żeby to gdzies wyciekło?-pomachałem kasetą z nagraniem, kompromitujące Charlie.

Rose

Kolejny raz obudziłam się wieczorem. O dziwo byłam w pidżamie. Przecież rano leżałam w samej bieliźnie...on chyba nie...nie...nie! Nie mógł tego zrobić!!!

-Harry!-krzyknęłam tak głośno jak tylko mogłam.

-Stało się coś?

-Jakim cudem jestem przebrana?

-Twoja mama kazała-szybko się usprawiedliwiła.

 -Niech wam będzie-znowu sobie odpuściłam i poprosiłam żeby wyszedł.

Ciekawe czy ten jego gang, czy co to jest, są tutaj? Czy dalej stosuje wobec mnie podsłuch? A może odpuścił? Mam nadzieje, że tak. Wciąż jestem obojętna na to. Niech będzie, ale mam w sobie jakąś uraze. Coś czego nie potrafie, albo nie chce powstrzymać.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!