#6

Nie udana scena +18 :)))
-Yhm...-mruknęłam budząc się.
Rose, trzeba wstawać. Zwlekaj się z tego łóżka i idź maluj. Dzisiaj już nie możesz sobie odpuścić. Twój obraz leży w szafie, a rodziców nie ma, co jest idealną okazją. Dlaczego gadam sama do siebie?
 Szybko się ubieram i idę na śniadanie, pod drzwiami spotykam Harry'ego. Jak słodko...był tutaj całą noc. Witam się z nim;
-Hej Hari-macham mu.
Wywraca oczami i uśmiecha się do mnie.

 -Witaj, czerwona.
Zatrzymałam się. Jak on mnie nazwał?
Harry też mnie tak nazywa. Trochę to dziwne...
-Coś nie tak?-pyta z zmartwioną miną.-Jesteś trochę blada. Może ci coś przynieść? Wody? Cokolwiek?
-Nie, nie-zaprzeczyłam.-Wszystko ok, tylko...muszę przez jakiś pobyć sama.
-Samotność jest czasami najlepsza, ale ja nie mogę cię spuścić z oczu. Taka praca-puścił mi oczko.
-Będę w ogrodzie-popatrzyłam na moje paznokcie, które pomalowałam na czarno. Ładnie mi wyszły.
-Rozumiem-przyjął poważny ton.
-Ale wcześniej pójdę do pokoju-patrzyłam za niego i miałam nieobecny wzrok.
Muszę o czymś pomyśleć...

*Oczami Louis'a*

Mój inteligentny przyjaciel ma świetne zajęcie życiowe. Zerwał z taką dupą jak Anabell dla jakiejś laski, która nawet nigdy nie spojrzy na ochroniarza. Trochę to żałosne, że jest bogata i nie widzi tych biedniejszych. Chociaż tacy biedni nie jesteśmy. Kilka milionów każdy z nas ma na koncie.

-O czym myślisz?-moja dziewczyna usiadła mi na kolanach.

-O Harrym i tej lasce, uważam, że głupio postępuje.

-Ale i tak mu na to pozwalacie-Jo zaczęła kreślić mokrą ścieżkę na mojej szyi.

-Jego życie, jego sprawa-pocałowałem ją w usta.

-Kocham cię-szepnęła. 

-Ja ciebie też, Johanna-ściągałem jej koszulkę.

Po chwili nasze ubrania leżały na ziemi.

-Zaraz chłopaki mają tutaj przyjść-warknąłem, gdy zaczęła masować mojego przyjaciela.

-Zdążymy-mruknęła.

Weszłem w nią i byłem bardzo zadowolony, gdy jęczała moje imię. Masowałem jej piersi i chwilę później oboje mieliśmy orgazm. 

Wycieńczeni opadliśmy na łóżko i szepcząc swoje imiona i inne słowa zasnęliśmy...

Kocham ją i chyba nasza relacja jest inna niż Hazzy i An.

*Oczami Rose*

Skończyłam! Udało się. Mój najnowszy obraz leży teraz przy oknie i mogę czekać aż farba zaschnie. Chciałabym żeby moje prace były w jakieś galerii, a ludzie mogliby je oglądać... Gdybym powiedziała o tym rodzicom to  pewnie usłyszałam bym "Kochanie, malowanie to żadna wybitność, to umie każdy." Tylko by mnie to raniło. Wolę nie.

-Cześć Charlie.

Moja siostra właśnie weszła do mojego pokoju...co to ma być?! Normalnie to nawet się do mnie nie odzywa...więc co tutaj tak nagle robi?

-Hej-usiadła na moim łóżku.

Jezu Maria...odkąd ona niby ze mną rozmawia, siedzi u mnie w pokoju...-Mam do ciebie sprawę.-...i ma do mnie sprawę.

-Ty do mnie?-zrobiłam zdziwioną minę.

-O co ci chodzi?-zamrugała.

 -Nie o nic...-powiedziałam.

-Ugh...-widzę, że nie wie jak zacząć.-Ty lubisz ten cały zespół...jak oni to się nazywają...30 second to mars?-skinęłam, więc kontynuowała.-No więc...mam na ich koncert dwa bilety. I chciałam się spytać, czy nie miałabyś ochoty razem z kimś iść na ten koncert?

-Na prawdę?-posłałam jej wielki uśmiech.

-Tak.

-O Jezu-rzuciłam się jej na szyję,-Oczywiście, że chce!

-Dobra, dobra. Tylko mnie puść-odsunęła mnie-Dusisz.

-Przepraszam-nie mogłam przestać się uśmiechać.

-I jeszcze jedno...-popatrzyła na moją szafkę.-Ładne zdjęcie.

Popatrzyłam na wskazane miejsce. Ah, tak...nasze wspólne zdjęcie z jakichś urodzin naszej super  bogatej i sławnej koleżanki-Sonnie. Podoba mi się, więc je tam postawiłam.

Co w tym dziwnego?

-Pa-wyszła z mojego pokoju.

 Nic nie powiedziałam tylko usiadła na łóżku i patrzyłam jak zahipnotyzowana na fotografię.

Potrzebuje świeżego powietrza.

Wzięłam deskę i jak piorun wyleciałam z pokoju. Harry potrzebował kilku sekund na zrozumienie co zrobiłam i chwilę później już biegł obok mnie.

-To chyba nie jest dozwolone-zaśmiał się.

-To co?-zrobiłam slalom przy wazonach.

Chwilę później zatrzymałam się przed drzwiami do ogrodu.

-Mam z tobą iść?

 -Tak-otworzyłam drzwi.

*Oczami Harry'ego*

Rose usiadła na murku. Serce biło mi jeszcze po biegu. Ona chyba chce żebyśmy oboje pomyśleli.

Moje myśli zajęła Anabell. Myśle, że dla czerwonej mógłbym jeszcze raz zostawić An i nie żałowałbym. Chciałbym też żeby wiedziała, ale to jeszcze nie czas.Nie teraz.

Spojrzałem na nią. Miała skoncentrowaną minę i nagle jakby ją olśniło i popatrzyła na mnie swoimi pięknym oczami.

-Harry, mogę cię o coś zapytać?

Coś myśle, że to będzie trudna odpowiedź.

-Tak.

-Czy to ty? Czy ty do mnie piszesz i dzwonisz?

Nie mogłem uwierzyć, że się zorientowała, ale czy powiedzieć prawdę? Lepiej żeby żyła w kłamstwie...?

__________________________________

De dum! Co odpowie Harry? Chcecie żeby się dowiedziała czy lepiej żeby żyła dalej w kłamstwie? Może tą decyzje podejmijcie sami i komentujcie :)

Chce znać wasze zdanie xx

Tak byla scena +18, ale co z tego wyszło ;___;

Tak to była moja pierwsza taka sytuacja przez to 2 lata pisania. 

Dziwnie się trochę pisało :x

Dlaczego nie El?

Bo o Jo i Lou mam innego bloga; subsistence

Do którego czytania zachęcam :)))

Rorry? Ta fajna para do shippowania :D

Za wszelkiego rodzaju błędy-przepraszam :c

I wiem, ze wyszedł krótki, ale zależało mi, żeby na takim momencie się się skończyło. Nie zabijcie mnie!